11 เดือนที่...รอคอย...

จากการที่ได้ดูแลคนไร้ที่พึ่ง ซึ่งเกิดจากเหตุต่าง ๆ เช่น คนไข้โรคจิต ถูกครอบครัวทอดทิ้ง ผู้ประสบอุบัติเหตุ ทั้งทางกาย ทางจิต ครอบครัวไม่เหลียวแล ผลักภาระให้กับรัฐดูแล ทั้งการรักษา การฟื้นฟู จากโรงพยาบาลสู่สถานสงเคราะห์ บุคคลเหล่านี้มีจำนวนมากที่ไม่สามารถแสดงสิทธิความเป็นคนไทย ทั้ง ๆ ที่เป็นคนไทยจริง ๆ แต่ด้วยความเป็นคนไร้ที่พึ่ง คนไข้โรคจิต ดังที่กล่าวมา ทำให้อัตลักษณ์ของคนเหล่านั้นค่อย ๆ เลือนไป จนบอกไม่ได้ว่าตนเป็นใครในประเทศไทย

ดังนั้น ด้วยความรับผิดชอบ คลุกคลีอยู่กับคนเหล่านั้น หลาย ๆ คนที่จะหาสิทธิคืนให้คนเหล่านั้นได้ มีกรณีหนึ่ง เป็นเด็กสาวหน้าตาสะสวยมาทีเดียว พูดจาไพเราะ อ่อนโยน มีชื่อ นามสกุลถูกต้อง แต่ไม่มีที่อยู่ในทะเบียนราษฎร์ จากการที่ได้พูดคุยกันเรื่อยมา บางวันก็มีสติจำอดีตตัวเองได้ ก็จะเล่าให้ฟังว่าตนเองมาจากไหน เคยอยู่ที่ไหนมาก่อน ในที่สุดได้ประสานขอความร่วมมือกับฝ่ายทะเบียนราษฎร์ของอำเภอหนึ่ง ได้เข้าฐานทะเบียนบัตรประชาชน ซึ่งพบว่าเธอเคยมีถิ่นที่อยู่ที่ไหน โดยที่บังเอิญว่า มีชื่อสกุลนี้คนเดียวเท่านั้น และชื่อบิดามารดาก็ตรงและถูกต้องตามที่เธอเคยบอกกล่าวไว้ เลยทำให้เกิดความมุ่งมั่นที่จะค้นหาต่อไป เพื่อคืนสิทธิ์ความเป็นคนไทยให้กับเธอ ได้ติดต่อไปตามที่อยู่ในทะเบียนบ้านไม่มีการตอบรับใด ๆ กลับมาเลย ก็เลยต้องไปประสานที่เขตที่มีชื่อเธออยู่ เป็นว่าชื่อเธอถูกย้ายไปอยู่ในทะเบียนกลางของเขตแล้ว และยังถูกย้ายไปอยู่ทะเบียนบ้านกลางที่สำนักงานทะเบียนราษฎร์ด้วย พูดแบบง่าย ๆ ตามภาษาชาวบ้านได้ว่า "ถูกล๊อก 2 เด้ง" มันอาจไม่ใช่เรื่องที่ยุ่งยากมากมาย ถ้าคน ๆ นั้นยังสามารถดูแลช่วยเหลือตนเองได้ดีอยู่ แต่เธอเป็นคนป่วยทางจิต เพราะเคยถูกกระทำ และยังได้รับเชื้อ HIV แถมมาด้วย บางวันที่ร่างกายเธออ่อนแอ ก็มีอาการแสดงออกมาเป็นที่น่าสงสารอย่างยิ่ง โดยมีอาการเกิดตุ่ม พุพองตามตัวให้เห็น และด้วยความที่ไม่มีบัตรประชาชน ไม่มีหมายเลข 13 หลัก ทำให้เธอไม่มีสิทธิ ก็เลยได้รับการดูแลอย่างการสงเคราะห์ที่ดีที่สุดได้ระหนึ่งเท่านั้น

ทำไมต้องค้นหาสิทธิคืนให้เธอ! เพื่อเธอจะได้รับการดูแลรักษาอย่างเต็มสิทธิ เป็นการช่วยลดภาระใช้กับโรงพยาบาลที่ให้การรักษา ได้ประสานหารือกับสำนักทะเบียนราษฎร์ ว่าจะดำเนินการอย่างไรได้ เราได้ทำตามคำแนะนำทุกอย่าง แล้วเราก็ต้องรอ รอ ด้วยการโทรศัพท์ติดตามโดยตลอด ถึงความคืบหน้าว่าเป็นอย่างไร เห็นใจนะ เพราะมีคนที่รักชาติบางกลุ่ม ซึ่งจริง ๆ แล้ว รักตัวเองมากกว่า หาผลประโยชน์จากคนต่างด้าว มีคนมาสวมสิทธิก็มาก แต่ด้วยสำนึกความเป็นคนไทย จึงขอเป็นดั่งเม็ดทรายเม็ดเล็ก ๆ ช่วยอุดช่วงโหว่ไม่ให้ใครมาใช้สิทธิคนเหล่านี้ จึงได้มีความเพียรพยายามที่จะทำให้สำเร็จ กว่าจะได้เข้าคณะกรรมการของงานทะเบียนราษฎร์ หลาย ๆ ครั้งได้ติดต่อโทรศัพท์ถาม เลยบอกไปว่า ถ้ายังไม่ได้ความคืบหน้าประการใด ก็อาจจะแจ้งตายไปให้เพื่อจำหน่ายจากทะเบียนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยนะ.....

ที่สุดเราได้รับแจ้งจากอำเภอที่อยู่ในพื้นที่ตั้งของเราให้พาคนของเราไปให้ปากคำกับอำเภอ พร้อมคนรับรอง คนเกี่ยวข้องประมาณนั้น เพื่อส่งเรื่องกลับไปให้สำนักทะเบียนราษฎร์ต่อ เพื่อดำเนินการอนุมัติ ใช้ปลดล๊อก ให้อิสระคืนความเป็นคนไทย มีสิทธิได้ทำบัตรประชาชน ในที่สุดได้เข้าโครงการรักษา ได้รับยาต้าน ปัจจุบันทุกวันนี้ เธอยังมีชีวิตอยู่ที่เหมาะสมกับสภาพร่างกาย โดยที่ร่างกายเธอแข็งแรงดี ทั้งที่ไม่มีแล้ว พ่อ-แม่ เสียชีวิตหมด ก็อยู่ในความดูแลของรัฐต่อไป ความสุขใจ ปิติสุขนะ ที่สุดเราได้ช่วยให้คนคนหนึ่งได้รับคืนสิทธ์ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์กับเธอ ด้วยความอดทน ใช้เวลาตั้งตารอ ถาม ขอความเห็นใจ ถึง 11 เดือน สำหรับรายนี้ และขอขอบคุณทุกภาคส่วนที่ให้ความช่วยเหลือด้วยดี และอยากจะบอกว่า "หมอ แม่รักหนูนะ" ป้าเยา

ป้าเยา